Menschen voor wie men een voorkeur heeft, waartoe men zich getrokken voelt………
Menschen voor wie men een voorkeur heeft, waartoe men zich getrokken voelt………

Ens en Emmeloord

♫ In Alkmaar Bierkade, by the old excise tower,
Two beautiful tugboats, De Emmeloord and De Ens, stand with power.
Rob and Anro, Kees and Lia, proud owners today,
Waiting for the sons of Lammert, who passed away. ♫
  
Old Sailor song

De Ens werd in 1936 in opdracht van Lammerts vader gebouwd door scheepswerf Bijlsma in Wartena. Na zijn pensionering in 1981 verkocht Lammert de boot aan P.L. Bramson, die de Ens omdoopte tot Nes en twee jaar later doorverkocht aan T. en G. Huitema.
 
In 2023 werden Kees en Lia Oud eigenaar van de sleepboot.

De Emmeloord was oorspronkelijk een stoomsleper. Gebouwd in 1901 als “Haarlemmermeer 1”.

In 1953 werd de Emmeloord aangekocht door Lammert Smit.  In 1969 werd Dirk Snoodijk eigenaar van de sleepboot.

In 1986 kochten Rob en Anro de toen zwaar verwaarloosde motorsleepboot, de “Eenhoorn”.

Verslag Ens-Emmeloorddag op 22 juni 2024

Op woensdag 20 september 2023 ontvingen we een email van Kees en Lia Oud uit Bovenkarspel. Zij schreven dat ze in maart 2023 de trotse eigenaar waren geworden van de sleepboot Nes. Hun vriend Rob Groen, die eigenaar is van de Emmeloord, vertelde hen al meteen dat de Nes, toen hij eigendom was van onze vader Lammert Smit, Ens heette.

Het mailtje leidde tot een intensief mailcontact en uiteindelijk in een gezellige ontmoeting op de Ens op 22 juni 2024 aan de Bierkade in Alkmaar. Aanwezig waren Kees en Lia van de Ens, Rob en Anro van de Emmeloord en de drie broers Harry, Onne en Jan Albert Smit. Harry’s zoon Lars en zijn vrouw Ellen kwamen ook nog gezellig langs met hun zoontje Reinout.

Onze vader overleed ruim dertig jaar geleden, maar de herinnering aan hem is blijvend door de Ens en de Emmeloord. Het is geweldig dat, dankzij Rob’s interesse in en kennis van het oude Schokland, de twee sleepboten, die werden aangekocht als Nes en Eenhoorn, nu weer hun oorspronkelijke namen terug hebben.

De dag werd een groot succes, mede dankzij het prachtige weer en de warme ontvangst door Kees en Lia, en Rob en Anro. We smulden met zijn allen van de barbecue, professioneel bereid door Lia. Kees rookte zware Van Nelle, net als destijds onze vader. Die dronk vroeger regelmatig jonge jenever en in zijn nagedachtenis dronken we een borrel in de stuurhut van de Ens.

De Emmeloord, (gebouwd in 1901!) is tegenwoordig uitgerust met moderne communicatiemiddelen en nog steeds in bedrijf. Bijzonder: originele traanplaten en kolenvakken zijn nog zichtbaar. De Ens wordt nu recreatief gevaren en is in perfect onderhouden staat. Voorbijgangers op de kade bewonderden de sleepboten en complimenteerden de huidige eigenaren met hun prachtige bezit.

Het was fijn voor ons als broers om te ervaren hoe verknocht de huidige eigenaren zijn aan hun sleepboten. Ons zou het niet verbazen als Rob, geïnspireerd door het voorbeeld van Kees met de Ens, na zijn pensioen de Emmeloord ook een flinke opknapbeurt gaat geven.
We werden rondgeleid op de Ens waarop wij deels hebben gewoond, op hebben gevaren en op hebben gewerkt. Het geluid van de oude scheepsmotor riep zoete herinneringen op aan die tijd. Er werd gesproken over de kleurrijke kapitein van de Emmeloord Dirk Snoodijk, en over de tragische verdrinkingsdood van een andere kapitein van de Emmeloord, Berend Zwiep.

Rob vertelde dat hij samen met Anro een keer met de Emmeloord in Lelystadhaven was en toen met onze vader heeft gesproken. Hij herinnerde zich nog goed dat vader met tranen in zijn ogen stond toen ze spraken over de noodlottige verdrinkingsdood van Berend Zwiep.

Wij hadden het door onze vader gebouwde model van de Ens meegenomen. Het model is licht beschadigd en zal worden gerestaureerd door de buurman van Kees en Lia, meneer Zonnenberg. Hij kent de Ens goed want hij woont tegenover de ligplaats van de Ens in Den Helder.

Het was bijzonder dat drie generaties van de familie Smit deze dag aanwezig waren, inclusief twee Lammerts: Lars en Reinout Lammert. Robs interesse in Schokland en de nieuwsgierigheid van Reinout, die allerlei vragen stelde over de sleepboten, maakten ons blij.

Op deze mooie dag herbeleefden wij onze ervaringen met de Ens en de Emmeloord en hadden wij het genoegen de huidige trotse eigenaren van de Ens en de Emmeloord te ontmoeten en een beetje beter te leren kennen. Het werd een dag om niet te vergeten.

Hoe Kees en Lia “familie” werden van Rob en Anro

Begin 2023 besluiten Kees en Lia om de sleepboot Nes, die te koop staat, te bekijken. De eigenaar vertelt hen dat de Nes ooit van Lammert Smit was.

In de stuurhut van de Nes ziet Lia een visitekaartje van Rob’s bedrijf, Groen Waterwerken. Ze maakt een foto van het kaartje en stuurt het naar Rob’s vrouw, Anro, met de boodschap dat zij en Kees op de Nes zijn. Anro reageert meteen: “Jullie moeten die boot kopen en de naam weer aanpassen, dan worden we familie van elkaar!”

Het toeval wil namelijk dat Lammert Smit ook de eigenaar is geweest van de sleepboot Emmeloord, en dat Kees en Lia goede vrienden zijn met Rob Groen, de huidige eigenaar van de Emmeloord.

Rob en Anro volgen door hun bezit van de Emmeloord al sinds 1986 de sleepboten-historie.

Hier de link naar álle foto’s

De Werke Kiel langzaamloper

Luister naar het rustgevende geluid van Werke Kiel langzaamloper.

Kees werkend aan de Werke Kiel langzaamloper.

Dankzij de aankoop van die motor is de Ens een Varend Monument. 

Zo zag de Werke Kiel langzaamloper er bij aankoop uit.

The sons of Lammert, who passed away

Onne: Net daarvoor raakte een lettertje van ENS los en viel op de grond. Toevallig merkte ik het op en heb ik het opgeraapt.

De Ens in volle glorie gerestaureerd.

De heer Zonnenberg, restaurateur van het modelscheepje De Ens 

Herinneringen aan Ome Dirk (Dirk Snoodijk).

Anro: verjaardag van ome Dirk in het bejaardentehuis Den Oever met onze Anne en Femke

Ja, die Dirk, dat was me er eentje. Hij had een professor toestemming gegeven om als proefpersoon te dienen voor een hersenoperatie. Na de operatie zag Dirk hoe alle bedden op de afdeling leeg raakten door sterfgevallen, waarna hij opmerkte: “Ik ga naar huis, het is hier niet pluis,” ha ha ha. Vervolgens heeft ome Dirk nog zeker tien jaar geleefd. Zo mooi.

Wij kwamen bij Dirk in zijn bungalow met onze toen kleine meisjes, op elke knie een. Trots was hij dan. Dirk had een aangenomen zoon die niet naar zijn ouders omkeek. Dus Dirk was eigenlijk onze oppas-opa en andersom. We genoten van al zijn verhalen. Maar het bezoek aan je vader heeft ook veel indruk op ons gemaakt. Ik zal nog eens zoeken naar kiekjes.

Oh ja, wat Dirk ons heeft nagelaten, buiten zijn vriendschap en verhalen, is het glas-in-lood van de Emmeloord.

Rob en Anro

Het verhaal gaat ook dat Dirk uit het ziekenhuis meteen doorliep naar een bloemenstal, álle bloemen opkocht en die liet bezorgen op de afdeling van het ziekenhuis waar hij had gelegen.

Dirk Snoodijk kwam regelmatig naar Monnickendam om geld af te lossen. Ik meende voor de afbetaling van de Emmeloord. Herinner me dat Dirk ons dan altijd een rijksdaalder gaf.

Bezoek van Dirk was iedere keer een feest. Hij trakteerde op ijsjes. Voor Titi had hij eens een pop in Volendamse klederdracht gekocht. 

Harry