Harm Smit was verknocht aan Schokland en schreef toen hij het eiland had verlaten een kroniek over Schokland en verhaalt daarin de familiegeschiedenis.
Steeds wanneer zij op Schokland terug kwam, werd Harm Smit begroet met: ”heerlijk vader om weer op Schokland terug te zijn; wat ben ik blij dat ik weer uit die drukte ben”.
Elisabeth IJpes is de stammoeder van het roemrijke SmitSchokland geslacht. Ze was ongetwijfeld een aantrekkelijke blonde Friezin, die net als Mata Hari op krijgslieden viel.
Hendrik is allicht de meest markante Smit-Schoklander. Zijn felle karakter spreekt uit de botsing met zijn directe superieur, de burgemeester van Urk.
Lammert, zoon van de befaamde veldwachter, miste op Schokland het gemeenschapsleven en aanvaardde Schokland vooral uit plichtsgevoel.
Om beurten hielden Hendrik en Harm op zondagmorgen een preek over een vrij onderwerp uit de bijbel en later op de dag nog een catechismuspreek. Eerst in huiselijke kring, later voor wel zestig mensen die op Schokland verwaaid lagen. Na dertien dienstjaren werd Hendrik Smit overgeplaatst naar Staveren; daarna werd […]
Lammert Smit, zoon van Harmen Smit. Hij moest niet veel hebben van het romantiseren van het leven op Schokland.
Ze was zeer belezen (de hele bibliotheek van Kampen is uitgeleend geweest naar Schokland). Uitzonderlijk gastvrij. Haar huis leek in het weekend een studenten sociëteit. Dit misschien als gevolg van de eenzaamheid op Schokland.
Mijn moeder kwam nog af en toe op Schokland. Ze moest bij haar opoe die ziek was en die in Kampen woonde en opoe die op Urk woonde. Ze heeft ze verzorgd dus ging ze af en toe een weekend.
Lub van den Berg schreef dit verhaal over veldwachter Smit. Het werd gepubliceerd in het Urker Volksleven, het tijdschrift van de Vereniging Vrienden van Urk.
Piet en Jenny Mozes, een Joods echtpaar, verbleven twee en een half jaar ondergedoken bij de familie Smit.
