Menschen voor wie men een voorkeur heeft, waartoe men zich getrokken voelt………
Het geelbruine mapje
Onduidelijk wanneer het mapje in gebruik is genomen maar op een zekere dag moet iemand hebben gedacht: de geschiedenis van de familie Smit op Schokland is zo boeiend, laat ik een mapje kopen en daar al die documenten in bewaren. Sommige documenten zijn in slechte staat, vrijwel onleesbaar en vallen bijna uit elkaar. Uiteindelijk zijn er ruim 35 documenten ingescand. De documenten zijn op datum gesorteerd. Beginnend met het paspoort van Hendrik Smit uit 1851 en eindigend in 1988 met een foto van de sleepboot Ens, fungerend als de stoomboot uit Spanje.
Een aanzienlijk deel van de documenten betreft de aanstelling van Lammert Smit (zoon van Hendrik, de veldwachter) tot rijksarbeider, lichtwachter en postkantoorhouder, daaraan gerelateerd de eervolle ontheffing uit die functies en tenslotte de afhandeling van de verschillende pensioenen.
Die pensioen-afhandeling verliep niet vlekkeloos. Lammert werkte 33 jaar lang als lichtwachter maar een lichtwachter pensioen heeft hij nooit mogen ontvangen. De reden: Lammert kreeg, ondanks die 33 jaar, nimmer een vaste aanstelling als lichtwachter. Zijn zoon Harm Smit klaagt in zijn kroniek ook over het pensioensysteem en dat mensen dupe worden van het “onsociale ambtenarensysteem”.
Hoeveel verschillende pensioenen Harm Smit heeft gekregen is niet bekend (hij kreeg een pensioen, dat is zeker. Zie deze brief, aangaande een toeslag op zijn pensioen, gevonden in “Het tasje van Jantje van Veen”). Harm werkte net als zijn grootvader als onbezoldigd veldwachter op Schokland en zal daar dan ook geen pensioen voor hebben gekregen. Tijdens een radio-uitzending vanaf het eiland Schokland klaagde Harm over die weinig gewaardeerde functie. Zijn superieuren waren daar niet blij mee.
Harm Smit, de zoon van Lammert, kreeg in 1900 een vergoeding voor de telefoondienst op Schokland van 100 gulden. Een jaar later krijgt zijn vader Lammert vreemd genoeg dezelfde beloning voor dezelfde dienst. Drie jaar later, in 1904 krijgt Lammert, zes jaar voor zijn pensionering, een aanstelling als vervangend kantoorhouder voor de telephoondienst zonder belooning. Die telefoondienst was blijkbaar een gezamenlijk project.
Harm Smit was verknocht aan Schokland en schreef toen hij het eiland had verlaten een kroniek over Schokland en verhaalt daarin de familiegeschiedenis.